وقتی پای صحبت رزمندگان دلاور دوران دفاع مقدس می نشینی ؛

وقتی چهره های ماندگار دفاع مقدس وارد مرکز فرهنگی دفاع مقدس می شوند و روایتگری می کنند آه از نهاد انسان بلند می شود !

چرا و چرا این حافظان سرزمین ما اینگونه مورد بی مهری قرار گرفته آند!

در میان رزمندگان دوران دفاع مقدس یک قشر بیشتر مورد ظلم واقع شدند رزمندگانی که آفتاب نشین و روستایی بودند !رزمندگانی که پس از جنگ نه گروه و نه پایه و نه پست و نه مقام هیچ درآمد مادی و معنوی نصیبشان نشد !!!

آری دو تن از این رزمندگان بی نام و نشان همین دو نفر رزمنده فقید شمس آبادی هستند …

امروز یکی از جانبازان دفاع مقدس که بیش از ۵ سال سابقه حضور در جبهه ها را دارد در یک روایتی از رزمندگان هم سنگر خود به شجاعت دو تن از رزمندگان فقید محله شمس آباد اشاره کرد که اشک ما را در آورد !!!!از این جهت که این دو رزمنده شجاع الان زنده و در میان ما نیستند !!!و شما نمی دانید که یکی از آن دو با چه فلاکتی زندگی کرد و بر اثر فقر و نداری جان باخت

…و ای کاش این مراکز فرهنگی دفاع مقدس و دفاتر حفظ آثار زودتر از این ها تشکیل می شدند تا این گونه رزمنده های شجاع و بی ریا را شناسایی می کردند و لااقل کمی از حقوق مادی و معنوی آنها را احیا می کردند .اری فرمانده وقت تیپ. «قالی باف» در همه جا در صبحگاه ها و در قبل عملیات می گفته اگر این دو شمس آبادی در هر موقعیت باشند من خیالم راحته ! ‌‌من چند بار این را شنیده ام که قالی بافی این دو رزمنده را با اسم می شناخته ……

حسن حاج مشتی رحمت الله و مرحوم حسنعلی شمس آبادی فرزند غلام ضا

.ولی چه حیف که هر دوی این ها چه بسا به دلیل مشکلات مالی و نداری و …. به دیار حق شتافتند ….ای کاش جامعه ما قدر این شیر رزمنده ها را می دانست …وای کاش این دفاتر حفظ و آثار که پاتوقی برای رزمندگان هستند ۴۰ سال پس از جنگ تاسیس نمی شدند ….گوش کنید و حسرت بخورید ….